آﺷﻨﺎﯾﯽ ﺑﺎ ﻣﻔﺎﻫﯿﻢ ﻧﻈﺎم مالیاتی و عوارض محلی

با توجه به سابقه اندک تشکبل دهیاری ها در روستاهای موضوع عوارض محلی همواره برای دهیارها از ابهام برخوردار بوده است. 

۱-۱- عوارض محلی

عوارضی است که به استناد تبصره ۱ ماده ۵ قانون و با رعایت مقررات مندرج در قانون تشکیلات وظایف و انتخابات شوراهای اسلامی کشور و انتخابات شهرداران مصوب ۱۳۷۵/۳/۱ و آیین نامه اجرایی آن توسط شوراهای اسلامی کشور وضع می گردد. این عوارض در قانون تجمیع عوارض تکلیف و نحوه وصول و ایصال و مصرف آن معین گردیده است. جذب سهم بیشتری از این عوارض ، سازوکار خاص خود را دارد.

۲-۱- عوارض محلی عمومی

با استناد به بند یک آیین نامه اجرایی قانون تجمع عوارض و با رعایت مقررات مندرج در قانون شوراها و ماده ۳ آیین نامه اجرایی نحوه وضع و وصول عوارض توسط شوراها وضع گردیده است. از انواع عوارض محلی می توان عوارض بر زمین ، ساختمان و کسب و پیشه را نام برد، عوارض محلی پس از اظهار نظر استاندار ظرف مدت یک ماه قابل وصول است.

۱-۳- عوارض محلی اختصاصی

با تبصره یک ماده پنج قانون تجمیع عوارض بر اساس شرایط جغرافیایی – طبیعی – اقتصادی – اجتماعی و کالبدی روستا به پیشنهاد دهیار و تصویب شورای اسلامی روستاها و تائید شورای اسلامی بخش تعیین می شود. عوارض محلی اختصاصی پس از اظهار نظر استاندار ظرف مدت یک ماه قبل وصول است مدیریت روستا برای جذب منابع بیشتر از محل عوارض محلی اختصاصی ، می تواند با فراهم ساختن بستر و مقدمات لازم ، ساز و کار مناسب برای تحقق این امر را فراهم نماید و با شناسایی مواردی که می توان بر آن عوارض وضع نمود تنوع لازم در منابع در آمدی ایجاد نماید.

۱-۴- تولید کنندگان کالا:

اشخاص حقیقی و حقوقی سازنده و منتاژ کننده کالاهای موضوع قانون می باشند.

۱-۵- ارائه دهندگان خدمات:

اشخاص حقیقی و حقوقی ادائه دهنده خدمات موضوع قانون می باشد.

۱-۶- حقوق ورودی:

چهار در صد ارزش گمرکی کالاهای وارداتی به اضافه سود بازرگانی است که طبق قوانین مربوطه توسط هیئت وزیران تعیین می شود و در قالب یک نرخ برای هر ردیف تعریف در جداول ضمیمه آیین نامه اجرایی قانون مقررات صادرات و واردات درج می گردد.

۱-۷- موءدی:

اشخاصی که به تولید کالا و ارائه خدمات موضوع قانون مبادرات می نمایند و مشمول مقررات مربوطه خواهند بود.

» مطالب مرتبط:

شیوه محاسبه عوارض محلی مدیریت روستا در ایران