روستای آبکسر شهرستان ساری

روستای آبکسر ، روستایی از توابع بخش کلیجان‌رستاق شهرستان ساری در استان مازندران ایران است.

تاریخچه روستای آبکسر

از آثارها ونوشته های بدست آمده حکایت از آن دارد که روستای آبکسر بیش از ۹۰۰ سال قدمت تاریخی دارد که مردم به صورت پراکنده در اطراف

جنگل وچشمه های آب سکونت داشته اند.

آثار بجای مانده نشان دهنده ی آن است که مناطقی چون تاج راست،کرپا،آستانه سر،استارشش،سوته تلار،کوترخانی،کیجاقلعه،قلعه

سر،مارم پیته،نقره زنان بیش ترین جمعیت رادر خود جای داده بودند.

این مناطق مذکور تحت مرکزیت آستانه سر قرارداشتند.در قسمت قلعه سر و کیجاقلعه خان زندگی میکردند.

حفاری های بجای مانده در دور تا دورقلعه حکایت از آن دارد که خندق های طولانی وعمیق برای حفاظت از قلعه استفاده میشد،تا از این طریق

کار حفاظت آسان شود.

وجودشبکه های آب رسانی برای ذخیره سازی درچاله های بزرگ(منبع ذخیره ی آب)نشان دهنده ی آمادگی کافی قلعه نشینان در هنگام

مواجهه با بحران و جنگ بوده است.

درشبکه ی آب رسانی از لوله های سفالی(تله)که آب از نقطه های دور آب به داخل قلعه هدایت میشد.

وجود تنور ها و کوزه ها و ظروف حکایت از تمدنی چندین ساله دارد.

ازوسایلی که جهت دفاع در آن زمان استفاده می شد می توان به تفنگ،شمشیر و خنجر اشاره کرد.

از آن جایی که بانکی جهت نگه داری پول و اشیای قیمتی وجود نداشت اکثر آن را در داخل زمین دفن میکردند.

علت نام گذاری روستای آبکسر

علت نام گذاری روستای به آبکسر بخاطر وجود چشمه های فراوان و پر آب درپیرامون روستا که روستادربالای آنها قراگرفته است.

نقش زنان در روستا

زنان در دوشادوش همسران در زمین های کشاورزی کمک یار شوهرشان بودند.

در آن زمان توجهی به موقعیت و جایگاه زن نمیشده است.

زنان می بایست هم کار خانه را انجام میدادند و هم درکار مزارع و دامپروری درکنار شوهرشان کار کنند.

هم چنین درزمینه ی صنایع دستی مثل بافندگی و ریسندگی نیز فعالیت داشتند.

سیستم اداره ی روستا

روستای مذکور مثل اغلب روستاها با ریاست کدخدا یا ارباب یا خان اداره میشده است.

مالیات از طریق نماینده ی مالک(کدخدا)جمع آوری میشده است.

خاطرنشان میگرددکه قبل از اصلاحات ارضی کشتزارها مالکان بزرگ بوده است و کشاورز فقط بعنوان مستاجر درآن کار میکرده است و

بدون اذن نماینده ی مالک حق برداشت نداشت.

اختلافات از طریق ریش سفید یا کدخدا حل و فصل میشد.اما در بسیاری با قضاوت های یک طرفه منجر به بی عدالتی میشد.

ظلم و ستم اربابان و نمایندگان آنها و بیگاری کشیدن از طرف آنها زندگی را برای روستاییان تلخ کرده بود وخشم و خشونت اربابان واطرافیان چهره

ی روستا را تیره کرده بود.

اما پس از اصلاحات ارضی کمی از این بی عدالتی کاسته شده بود.

اطرافیان کدخدا دست به هر جنایتی میزدند،چون از حمایت و پشت گرمی اربابان برخوردار بودند واز عدم آگاهی مردم سوءاستفاده میکردند.

در این میان یاغییان که گروهی دزد و چپاولگر بودند،دست کمی از اربابان نداشتند.

شغل مردم روستا

اکثر مردم روستا به دامداری و کشاورزی مشغول بودند.این شغل ها به صورت مورثی بوده است.

کشاورزان با استفاده از گاو نر رمین های کشاورزی را شغل میزدند.فصل کاشت وبرداشت خیلی طولانی بوده است.

ازجمله محصولات کشاورزی به گندم،جو،ذرت،لوبیا،عدس،نخود،کدو،ارزن و شالی میتوان اشاره کرد.

قابل ذکر است که اخیرا به باغداری نیز روی آوردند.

دامپروران به پرورش گاو،گوسفند و اسب مشغول بوده اند.

محصولات حاصل از پرورش دام به شیر،پنیر،لور،آریشه،کشک،تفره،کره و همچنین میتوان به گوشت و پشم اشاره کرد.

مشکلات روستا

از مشکلات مهم کشاورزان درزمان کشت و برداشت نبود امکانات و وسایل مکانیزه،وجود حیوانات وحشی که ضررهای زیادی به مزارع کشاورزی

وارو میکردند،بارندگی زیاد و مداوم در زمان برداشت،یخبندان درزمان کاشت و نبود بذر اصلاح شده بود.

از مشکلات دامپروران وجود انواع امراض همچون تقوه که بسیاری از حیوانات را ازبین میبرد،وجود گیاهان سمی همچون شلمبیک و نبود

بهداشت و دارو برای درمان حیوانات بود.

عدم آگاهی اکثر دامپروران به بیماری تب مالت که بسیاری از آنها را به کام مرگ کشید.

» مطالب مرتبط:

روستای چالو روستای سیدآباد روستای پاقلعه روستای جواهرده دهستان چلاو آمل