روستای میلک

میلک (Milak) یکی از روستاهای الموت غربی در رشته کوه البرز در شمال شهرستان قزوین به‌شمار می‌رود. رودبار شهرستان و رودبار الموت، منطقه کوهستانی و تاریخی معروف رودبار الموت (قزوین) را تشکیل می‌دهند که طی سال‌های گذشته به دو بخش تقسیم شدند. مردم روستای میلک ، تات هستند و به زبان تاتی تکلم می‌کنند.
تات‌های ایران از اقوام ایرانی‌تبار هستند و به شکل پراکنده و نقطه‌ای در شمال ایران (آذربایجان تا شمال خراسان) زندگی می‌کنند. بیشتر جمعیت تات‌های ایران در استان‌های مرکزی، قزوین، تهران، اردبیل، گیلان، زنجان و خراسان شمالی یعنی شهرستان‌های دماوند، زرندیه، تاکستان و بوئین‌زهرا و الموت، اشتهارد و طالقان، شاهرود خلخال، رودبار، طارم، جاجرم و اسفراین و شهرستان آران و بیدگل استان اصفهان دیده می‌شوند.

روستای میلک

روستای میلک در ۱۷ کیلومتری شمال غربی رازمیان قرار دارد و از جنوب به روستایورگیل ، از شمال شرقی به روستاهای هیر و ویار و از شمال غربی به تلاتر وچهارناحیه و از جنوب غربی به دورچال و پررود منتهی می‌شود. اَنارَت دشت سبز و ییلاقی دامداران منطقه در کوه‌های شمال میلک قرار دارد و پس از آن سلسله جبالاِزناچاک واقع است که دامداران و چارواداران پس از پیمودن مسیری طولانی و گذشتن از کوهستان این منطقه به رحیم آباد می‌رسیدند.

آب و هوای این روستا سرد و خشک است.
رودخانه پیلارود از جنوب غربی و دره ویداربن در شمال غربی و دره‌های اسکول‌سر در شمال شرقی این روستا قرار دارند. پیلارود واژه‌ای تاتی و به معنای رود بزرگ است.
از اثار باستانی این روستا میتوان به قلعه تاریخی «اسکول‌سر» [(اُسکُول= غار)+ (سر=بالا) به معنای بالای غار] که در شمال شرقی آبادی از قلعه‌های ناشناخته یاران حسن صباح می باشد ، نام برد.

امامزاده اسماعیل در این روستا قرار دارد که گنبد سفید آن در تمامی منطقه شهره عام و خاص بود. متأسفانه این بنا سال ۱۳۷۵ به دلایل نامعلومی مورد مرمت قرار گرفت و ساختمان کنونی آن فاقد جذابیت تاریخی بنای پیشین است.

میلک ۳۰۲ خانوار دارد که تعداد زیادی از آن‌ها به قزوین مهاجرت کرده‌اند و اغلب در فصل فندق چین در ماه شهریور به میلِک بازمی گردند. کار و پیشه شان، باغداری و دامداری و کشاورزی است.
میوه‌های این روستا، فندق، زغال اخته و گردو است . آب آشامیدنی و کشاورزی مردم میلِک از چشمه و از طریق لوله‌کشی تأمین می‌شود.
(شیخ امین صفی خانی) از بزرگان منطقه الموت غربی که سالیان درازی به تبلیغ معارف و ترویج شعائر دینی در منطقه مشغول بود .نام ایشان در کتاب بزرگان قزوین ،نوشته آقای صمدی وارد شده. یوسف علیخانی، نویسنده در روستای میلک به دنیا آمده‌است.

دهیار این روستای زیبا :

فرحناز حسین‌پور دهیار این روستای کوهستانی و یکی از نمادهای تغییر باورهای قدیمی نسبت به زنان‌ است. او می‌گوید در محیط کوچک روستا پذیرفته شدن سخت‌تر است و او برای جلب اعتماد مردم میلک شبانه روز تلاش کرده تا توانایی‌هایش را ثابت کند.

حسین‌پور یک بانوی میلکی است. ۴۰ ساله است و دیپلم انسانی دارد. قبل‌تر از دهیاری به خیاطی مشغول بوده و حالا با اینکه از روستا مهاجرت کرده، ولی دغدغه مشکلات میلک لحظه‌ای او را رها نکرده و حالا در کنار دهیاری روستا گاهی خیاطی هم می‌کند. ایشان در جشنواره فرهنگ و هنر روستا عنوان برترین دهیار را کسب کرده است،
او می‌گوید:

مسیر‌های منتهی به روستا مسیرهای کوهستانی است و طبعاً رفت و آمد با خطراتی همراه است. یکی از دغدغه‌هایم قبل از اینکه دهیار روستا شوم، کم کردن خطرات این جاده بود. از اولین خدماتی که برای روستا انجام دادم گذاشتن گاردریل برای جاده روستا بود. وقتی خوشحالی و برق رضایت را در چشمان مردم روستا دیدم فهمیدم توانسته‌ام اعتمادشان را جلب کنم.

فرحناز حسین پور ادامه می‌دهد:

حالا حدود یک سال است که دهیار میلک هستم و تمام فکر و ذهنم درگیر روستاست. شاید بتوانم بگویم که روزی نیست که من به میلک و مشکلاتش فکر نکنم و درصدد رفع این مشکلات و برآورده کردن آرزوها و توقعات مردم میلک نباشم. از همان روزی که دهیاری را پذیرفتم زنان روستا همراه و همدلم بودند و شاید بیشتر از خودم برای این انتصاب خوشحال بودند. بعدتر مردهای روستا هم پذیرفتند که یک زن هم می‌تواند دوشادوش مردان کار کند و از پس انجام کارهای سخت بربیاید.

او درباره یکی از مهمترین ویژگی‌های این روستا که همان نام زنانه گذاشتن بر کوی و برزن‌هایش است به ایران بانو می‌گوید:  یکی از کارهایی که برای روستا انجام دادم این بود که برای نامگذاری معابر روستا از اسامی خاص استفاده کردم. خیلی‌ها گفتند اسم گل‌ها را روی کوچه‌ها بگذاریم، اما من مخالفت کردم. پیشنهاد دادم اسم زنان قدیمی روستا را روی کوچه‌ها بگذاریم ، هرچند بسیاری از این زنان سالیان سال است که از دنیا رفته‌اند، اما من دوست داشتم با این کار نام و خاطره‌شان در ذهن‌ها باقی بماند. مثلاً اسم یکی از کوچه‌ها را به‌نام خانم گل جهان گذاشتیم. گل جهان یکی از زنان قدیمی روستا بود که در آن زمان برای بافت نمد و گلیم از طرح‌های ذهنی زیبایی استفاده می‌کرد.

حسین پور ادامه می‌دهد: در بسیاری از معابر شهری و روستایی دیده‌ایم که به غیر از نام گل‌ها، بیشتر نامگذاری کوچه‌ها نام مردهاست. همیشه برایم سؤال بود مگر چه می‌شود برای نامگذاری معابر یا کوچه‌ها از نام بانوان هم استفاده کنند؟ این شد که با خودم حتی در مقیاس کوچک نوآوری در نامگذاری کوچه‌ها انجام دهم.

اسم دهیار : فرحناز حسین پور

روستا : میلک

استان : قزوین

شهرستان  : قزوین

بخشداری : الموت غربی

دهستان : بهرام آباد

زبان مردم روستا : زبان تاتی

» مطالب مرتبط:

روستای برنجگان