معرفی روستای دودانگه شهر بروجرد

روستای سرد و کوهستانی دودانگه با ۱۷۰ خانوار و جمعیت ۵۰۰ نفری در ۲۵ کیلومتری مرکز شهر بروجرد و در مسیر محور بروجرد به اراک قرار دارد…
1395/۰۸/۱۶
روستای سرد و کوهستانی دودانگه با ۱۷۰ خانوار و جمعیت ۵۰۰ نفری در ۲۵ کیلومتری مرکز شهر بروجرد و در مسیر محور بروجرد به اراک قرار دارد. اهالی این روستا عمدتا به دامپروری و کشاورزی و تولید محصولات باغی همچون انگور و گردو مشغول هستند.
وجود ظرفیت‌های مذهبی و گردشگری روستا در یک محدوده جغرافیایی نزدیک به هم ظرفیت بسیار خوبی برای جذب گردشگر محسوب می‌شود. از جمله این ظرفیت ها می‌توان به «امامزاده ابراهیم» و «حمام قدیمی روستای دودانگه»، «قلعه آق بلاق» و «سد کلان» اشاره کرد.روستای دودانگه با وجود برخورداری از میراث فرهنگی و اماکن مذهبی و دارا بودن قابلیت‌های فراوان در تولید صنایع دستی و محصولات باغی از کاستی‌های زیادی رنج می‌برد. نداشتن شبکه گاز مصرفی همچنین نبود پوشش شبکه دیجیتال تلویزیونی و پاسگاه انتظامی و امکانات ورزشی و محدودیت در خدمات درمانی و بهداشتی از جمله این کاستی‌هاست که مهاجرت ۸۰ درصد جوانان روستا را رقم زده است.با وجود مشکلات یاد شده اهالی این روستا با حفظ و احیای برخی رسوم قدیمی به یادگارمانده از پدرانشان همچون تعزیه‌خوانی، پرسونه و سنت قدیمی ریش سفیدی در بازخوانی دوباره سنت‌های پیشینیان خود می کوشند و آنها را محترم می شمارند.
اهالی روستای دودانگه چشم به راه تدبیر مسئولان برای گره‌گشایی از مشکلاتشان، ماندگاری در روستا و رونق فعالیت‌های تولیدی و اقتصادی هستند.

نبود پاسگاه انتظامی
دیگر ساکن این روستا با اشاره به اینکه دامداران و باغداران روستا امنیت لازم برای نگهداری دام و تولید محصولات باغی را ندارند، می‌گوید: نبود پاسگاه انتظامی عامل اصلی اینگونه ناامنی‌هاست. سرقت احشام و محصولات باغ‌ها و به عبارت کلی‌تر نبود امنیت شغلی، اهالی روستا را از انجام فعالیت‌های تولیدی بازداشته است.

برچیده شدن دارهای قالی
یکی از زنان سختکوش روستا تولید فرآورده‌های دامی همچون کشک و روغن محلی، تهیه و فروش شیره انگور از باغ‌های روستا را نمونه‌ای از فعالیت‌های تولیدی و اقتصادی زنان روستا بیان می کند.«عصمت گودرزی» می‌گوید: زنان روستا در کنار انجام امور خانه‌داری با فعالیت در مزارع کشاورزی و باغ‌ها دوشادوش مردان در تامین مخارج خانواده کمک می‌کنند.این زن روستایی که از ۸ سالگی کنار دار قالی فعالیت کرده و دست بافته‌های خود را برای تقویت درآمد خانواده به فروش می‌رسانده، ادامه می‌دهد: این روزها کمتر زنی در روستا دار قالی دارد. در سال‌های گذشته ۸۰ کارگاه جاجیم‌بافی، کوزه‌گری، گیوه‌دوزی و برخی صنایع دستی دیگر در روستا فعال بود که اکنون هیچ اثری از آنها باقی نمانده است.وی بیکاری و کمبود امکانات خدماتی را عامل مهاجرت ۸۰ درصد جوانان روستا می‌داند و ادامه می‌دهد: در حال حاضر عمده ساکنان این روستا را افراد مسن تشکیل می دهند.گودرزی ایجاد فرصت‌های شغلی را مانعی برای مهاجرت اهالی خصوصا جوانان عنوان می‌کند و می‌گوید: احداث کارگاه‌های تولیدی می‌تواند منجر به بازگشت مهاجران شود.

سهم روستا فقط یک زمین خاکی
یکی دیگر از اهالی روستای دودانگه می‌گوید: جوانان روستا در کنار دیگر کمبودها از اماکن ورزشی برای انجام فعالیت‌های ورزشی بی‌نصیب مانده‌اند. سهم جوانان و نوجوانان روستا از امکانات و تجهیزات ورزشی به یک زمین فوتبال خاکی محدود شده است.«عباس گودرزی» می‌افزاید: نداشتن پوشش شبکه دیجیتال هم موجب شده بسیاری از اهالی روستا برای گذران اوقات فراغت و بیکاری خود از گیرنده‌های دیگر استفاده کنند. بدون شک استفاده از برنامه‌های این گیرنده‌ها مشکلات عدیده‌ای را برای خانواده‌های روستایی خصوصا جوانان ایجاد می کند.
استان: لرستان

شهر: بروجرد

بخش: مرکزی

دهستان: دره صیدی

نام دهیار: میثم گودرزی