آرامگاه کوروش کبیر

آرامگاه کوروش کبیر مهم ترین اثر مجموعه ی پاسارگاد که در دوره ای به « مشهد مادر مقدس » شهرت داشت،از سال ۱۸۲۰به بعد به

عنوان آرامگاه کوروش کبیر شناسایی شد.

درسال ۵۲۹ پیش ازمیلاد کوروش به قبایل سکاها در آسیای مرکزی(شمال شرق ایران)حمله کرد و درجنگ با ماساگت ها کشته شد.

وی را در این مقبره دفن کردند.

بنای آرامگاه،میان باغهای سلطنتی قرار داشت.

این بنا از سنگهای عظیم که درازای بعضی از آنها به هفت متر می‌رسد،بنا شده است.

آرامگاه از تخته سنگهای آهکی سفید مایل به زردی ساخته شده است و دو قسمت دارد:

سکّوی سنگی توپُر با شش پله و اتاقی با سقف شیب دار بر فراز پله ششم.

مقدار زمینی که زیر این بناست ، ۱۵۶ مترمربع (۱۲*۱۳ متر) است.

ارتفاع بنای سنگی آرامگاه ۱۱ متر است.

قسمت‌های پایینی آرامگاه از سنگ‌هایی تشکیل شده بود که به شکل مربع بریده شده بودند و در کل یک قاعده مستطیلی شکل را تشکیل

می‌دادند.

بالای آرامگاه یک اتاق سنگی بود که یک سقف و یک در داشت.

این اتاق سنگی به قدری باریک بود که یک مرد کوتاه قد به‌ سختی می‌توانست داخل اتاق شود.

در داخل اتاق یک تابوت طلایی وجود داشت که پیکر کوروش را در داخل آن قرار داده بودند.

یک نیمکت نیز با پایه‌هایی از طلا در کنار تابوت قرار داشت.

آرامگاه کوروش بزرگ در ایران تنها یک نمونه تقریباً مشابه دارد و آن «گوردختر» در بُزپَر (بزپار) در صد کیلومتری جنوب غربی کازرون است که از

دوره آخر هخامنشی است و احتمالاً آرامگاه کوروش جوان،پسر داریوش دوم بوده است.

در دوره اتابکانِ فارس (مظفریان ) پیرامون آرامگاه،مسجدی ساخته بودند.

در دیوار جنوب غربیِ اتاقِ آرامگاه،محرابی کَنده و آیاتی از سوره فتح به خط ثلث نقر کرده بودند.

راه شاهی در دوره هخامنشی از شمال به جلگه مرغاب وارد می شده و از روی رودخانه پلوار می گذشته و از کنار آرامگاه به تنگ بلاغی می

رسیده است.

این اثر درسال ۲۰۰۴ میلادی بعنوان زیرمجموعه پاسارگاد تحت شماره ۱۱۰۶ درمیراث جهانی یونسکو ثبت شده‌ است.

منبع خبرگزاری:

seeiran.ir

fa.wikipedia.org

» مطالب مرتبط:

آبشار تیرکن روستای پروریج آباد روستای نوا روستای ایرا روستای فیل بند